Wout Tersmette
Ons oudste spelende lid (91)
Het is bepaald geen vervelende middag om eens wat nader kennis te maken met Wout Tersmette. Deze oud-huisarts van Aarle-Rixtel is nog altijd een vlotte prater en heeft de diverse levensgebeurtenissen nog altijd scherp in zijn geheugen gegrift. We lopen een aantal feiten vanaf zijn jeugd even langs.
Jeugd
Zijn jeugdjaren worden vooral beheerst door datgene wat er in de veertiger jaren ten aanzien van de Tweede Wereldoorlog is voorgevallen. Toen de in 1928 geboren Wout 12 jaar oud was zijn de Duitse parachutisten op het vliegveld Ypenburg geland. Hij herinnert zich nog goed de woorden van zijn vader: ”Het is oorlog”. De volgende vijf jaren bracht hij als kleinste van de klas door op de HBS-B, waarvoor hij door de bezetting door de Duitsers nooit eindexamen heeft gedaan. Toen zijn vader overleed in 1948 was er geen geld voor de jongste uit een gezin van vier kinderen om te gaan studeren. Met behulp van een studiebeurs van de gemeente Rijswijk en renteloze voorschotten kon Wout toch geneeskunde studeren aan de universiteit van Leiden. Tussendoor kreeg hij een drie maanden durende opleiding binnen defensie, waarbij werd overeengekomen dat hij na zijn studie nog twee jaar als geneeskundig officier zou gaan werken, ter vervulling van zijn dienstplicht. Daarna wilde hij zich gaan specialiseren als gynaecoloog in Leiden. Daar kwam het niet van omdat hij als katholiek in anders geaarde ziekenhuizen maar een stageplaats moest zien te vinden.
Huisarts in Aarle Rixtel
Nadat hij zijn dienstplicht had vervuld in garnizoensstad Bergen op Zoom en het hem niet was gelukt een stageplek te bemachtigen, vertrok hij vanuit de randstad naar Aarle-Rixtel. Samen met zijn vrouw, die hij tijdens de colleges in Leiden had leren kennen, werd hij op 13 februari 1955 de opvolger van huisarts Dijkman. Overigens was deze nog kleiner dan Wout. Hoewel toen reeds voor de wet getrouwd mochten zij pas voor de kerk trouwen nadat zijn vrouw, ook als arts, was afgestudeerd. Zij kregen samen 7 kinderen en hebben nu 21 kleinkinderen. Hij herinnert zich twee trieste gebeurtenissen van zijn leven. Allereerst het overlijden van zijn vader en nadien het overlijden van zijn dochter, waarbij vier kleinkinderen achterbleven. Overigens bestaat er een hechte band met deze kleinkinderen en vertelt hij vol trots hoe het met alle kleinkinderen gaat. Binnen zijn huisartsenpraktijk spreekt hij met genoegen over de ruim duizend bevallingen die hij heeft meegemaakt.
Golfsport
In 1990 heeft Jan Romme hem benaderd of hij niets voelde voor een rondje golf bij HGC ‘Overbrug’. Ja, er was in die tijd een wachtlijst, maar daar kon wel wat aan worden gedaan. Bij Jan van der Zwaag heeft hij examen gedaan voor het golfvaardigheidsbewijs. Na zijn pensionering, hij was toen 67, is hij mee gaan doen met de herenochtend. Hij probeert twee á drie keer per week te spelen en noemt onder andere Toon Geerts, Otto Smithuis en Martien Geurts die hem daarbij vergezellen. Vol lof is hij over alle spelers die voor hem meekijken waar zijn bal ligt. Door een maculadegeneratie is zijn zicht erg beperkt. Zijn laagste handicap is 26 geweest. Inmiddels speelt hij vanaf 36. Hij wil nog graag memoreren dat hij in de negentiger jaren een ‘hole in one’ heeft geslagen op de par 3 van de oude baan. Koste hem in die tijd wel een rondje, maar dat heeft hij er graag voor over gehad. Hij wil graag doorgaan met golf tot zijn honderdste verjaardag.
De redactie