GolfAlliantie, een terugblik

door 3 november 2019

De afgelopen twee jaar heb ik op alle banen van de GolfAlliantie gespeeld, soms één, maar meestal meerdere keren. Over mijn ervaringen heb ik dit jaar stukjes geschreven voor ons clubblad, de Evergreen. De bedoeling daarvan was om de leden, voor zover nodig, wat informatie over de verschillende banen te geven en om mensen enthousiast te maken voor een rondje golf op de Alliantiebanen. Ikzelf doe dit nu met plezier voor het tweede jaar en dan ga je er ook beter spelen.

Een compliment!

Over de stukjes heb ik, vooral van GolfAlliantie-gangers, positieve reacties gehad. Er was één frappante bij: een man complimenteerde mij met mijn verslagen en vertelde dat het precies zo was als ik had beschreven. Deze man is het over eigenlijk altijd oneens met mij. Als zo iemand mij complimentjes geeft dan ben ik geneigd te denken dat ik verkeerd bezig ben geweest. Maar verdomd, hij meende het echt!
Ook vertelde iemand mij dat hij nog nooit op andere Alliantiebanen had gespeeld, maar dat hij wel al mijn stukjes las. Het lidmaatschap van de GolfAlliantie is echt een verrijking van het lid zijn van HGC ‘Overbrug’. Onze club zou dat als extra aanbeveling moeten gebruiken bij de werving van nieuwe leden.

Beoordeling

Bij de beoordeling van de banen heb ik twee aspecten bekeken. Een de baan zelf, het onderhoud, de variatie, de uitdagingen en moeilijkheidsgraad en twee de gastvrijheid.
Om met het laatste punt te beginnen zijn alle GolfAlliantiebanen gastvrij tegen leden van andere banen; bij de ontvangst én in contacten met spelers door de baan. In die korte gesprekken door de baan en na afloop van de ronde is het leuk om ervaringen over de GolfAlliantie uit te wisselen. In slechts één situatie was de ontvangst niet zo’n succes, maar ik denk, gezien de hoeveelheid bezoekers op die baan, dat het een incident was.
Met betrekking tot de banen zelf zijn er duidelijke verschillen. Het onderhoud verschilt: sommige banen liggen er prachtig bij en andere worden beduidend minder goed onderhouden. De moeilijkheidsgraad, afgemeten naar de playing handicap, loopt nogal uiteen. Alleen De Tongelreep heeft nagenoeg een gelijk aantal strokes als ‘Overbrug’, de overige geven drie, vier, vijf en zelfs zes strokes meer. Voor de deskundigen van de NGF zijn wij blijkbaar een makkelijke baan. Voor mij blijft de kwalificatie van de NGF onduidelijk, temeer omdat sommige banen met vier strokes meer net zo makkelijk/moeilijk door onze leden worden ervaren als ‘Overbrug’.

‘Overbrug’ heb ik niet meegenomen in de beoordeling om te komen tot de drie mijns inziens beste en mooiste banen van de GolfAlliantie. De belangrijkste reden hiervoor is dat alle andere banen er al jaren bijliggen zoals ze nu zijn en ‘Overbrug’ heeft een paar jaar geleden een grote uitbreiding en een grootschalige remake ondergaan. Na oplevering ervan volgden twee warme en droge zomers die een vertraging van de aangroei van het gras op de fairways en overige beplanting hebben veroorzaakt. Dit zal wel goed komen, maar heeft wat meer tijd nodig.
Een andere reden is dat het nieuwe gedeelte van de baan, het oude maïsveld, erg open is. Vanaf de tee van hole 6 kun je delen van de holes 5, 2, 1 en 7 zien en hole 5 helemaal. Op de andere Alliantiebanen zijn de holes, door struiken, heesters en bosschages, meer afgesloten van elkaar, waardoor het verrassingseffect veel groter is. Je komt er telkens weer in een nieuwe omgeving. Bij ‘Overbrug’ moeten er volgens mij in de gebieden tussen de holes meer beplanting komen; ook naar de Aarle-Rixtelseweg toe.
‘Overbrug’ heeft potentie genoeg om een van de mooiste Alliantiebanen te worden; er moet alleen nog meer aan de aankleding van de baan worden gewerkt.

Kom ik dan aan mijn top drie van de Alliantiebanen:

  1. Golfbaan Kromme Rijn in Bunnik. Gelegen in het natuurgebied Landgoed de Brakel is Kromme Rijn mooi en ruim gelegen met een grote variatie aan beplanting, bomen, waterpartijen en hoogteverschillen
    Het is een goed onderhouden en uitdagende baan met een lastige rough.
  2. Golfvereniging De Dorpswaard in Kerkdriel. De Dorpswaard is gelegen aan ‘Het gat van Sientje’, een dode tak van de Maas, waardoor je bijna altijd in contact met het water en de daarbij behorende luchten bent. De baan lijkt een beetje op die van de Kurenpolder, maar is veel ruimer van opzet en ook het onderhoud is beter. Alle greens zijn hoger dan de fairways, waardoor je voor een hoge approach moet kiezen.
  3. Golfvereniging De Albatros in Princenbeek. Op het landgoed Bosdal ligt De Albatros met drie lussen van drie holes en een lus voor de oefenfaciliteiten als een klavertje vier om het mooie clubhuis. De derde lus met de holes 7, 8 en 9 is uitdagend en het moeilijkst. De baan wordt erg goed onderhouden.

Niet in de top drie staat De Tongelreep te Eindhoven. Deze baan is vergeleken met vorig jaar door goed onderhoud veel verbeterd en ziet er prima uit. Daardoor is hij de zeker de moeite waard, ook al omdat je er in twintig minuten bent.
In december rond ik mijn schrijven over de GolfAlliantie voorlopig af met een verslag van een gesprek met onze voorzitter, Wim van de Westerlo. Ik weet eigenlijk niet of hij veel op de GolfAlliantiebanen heeft gespeeld, maar dat hoor ik dan wel. Ook zullen wij het, aan de hand van de jaarcijfers, hebben over de bezoekersaantallen naar en van ‘Overbrug’ en wat ons bestuur daarvan vindt, nu en naar de toekomst.

Piet de Jager

Pin It on Pinterest

Share This